خانه ام ابری است
یکسره روی زمین ابری است با آن
از فراز گردنه ، خرد و خراب و مست باد می پیچد
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من .
آن نی زن ، که تو را آوای نی برده است دور از ره ، کجایی ؟
خانه ام ابری است اما
ابر بارانش گرفته است
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم ،
من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره ، نی زن که دایم می نوازد نی ، در این دنیای ابر اندود
راه خود را دارد اندر پیش
شعرازنیما